Oud herbergbewoner Moses
‘Jezus is mijn voorbeeld geworden’
Moses wordt geboren in een Christelijk-Armeens gezin, maar door de genocide vervolging op Christenen, ziet hij het levenslicht in Irak. Onder het regime van Saddam Hussein en de heersende Christenhaat is de situatie ook daar niet veilig. Als hij drie jaar is vlucht Moses met zijn ouders en zusje naar Nederland. Het is nog maar het begin van een veelbewogen leven vol ups en downs.
Eenmaal in Nederland lijken ze een rustige toekomst op te kunnen bouwen, maar niets is minder waar. Moses vader is getekend door de ervaringen in zijn geboorteland. In Nederland raakt hij geestelijk de weg kwijt en op een kwade dag gaat het helemaal mis. Voor de ogen van zijn kinderen vermoordt hij zijn vrouw. Moses is dan nog geen vier jaar oud. Zijn zusje was te jong om dit drama te onthouden, maar Moses kan het zich nog steeds herinneren. Zijn vader wordt opgepakt en heeft uiteindelijk zes jaar in de cel gezeten.
Festivals en evenementen
Moses en zijn zusje gaan naar een groot pleeggezin in Hardenberg waar ze jarenlang liefdevol worden opgevoed door Ineke. “Zij heeft voor ons gedaan wat ze kon en heel veel tijd en liefde in ons geïnvesteerd.”
Moses ontdekt samen met Ineke dat hij het muzikale talent heeft geërfd van zijn moeder en leert zichzelf accordeon en piano spelen en gaat al snel op les. Hij speelt uren achter elkaar en bereikt zo’n hoog niveau dat hij zelfs wordt gevraagd voor optredens. Zijn pleegmoeder rijdt met Moses het hele land door voor optredens op festival en andere evenementen. De muziek wordt een uitlaatklep in een hele moeilijke periode. ,,Ik kon moeilijk in slaap komen. Ik voelde me vaak heel erg verdrietig en in de war. Heel vaak wist ik niet wat ik moest doen in deze wereld. Ik zocht iemand die een mannelijk voorbeeld voor me kon zijn, maar die was er niet.”
Moeilijke puberteit
Rond zijn vijftiende wordt Moses opstandig. Hij denkt dat hij het zelf allemaal wel kan en gaat zoveel mogelijk zijn eigen weg. De muziek raakt op de achtergrond en hij raakt verslaafd aan sigaretten en wiet. Zijn pleegmoeder kan op een gegeven moment niets meer voor hem doen. Als hij vijftien is besluit ze hem los te laten. Moses haalt met kunst en vliegwerk nog zijn VMBO-diploma en verhuist daarna naar Zwolle.
Fulltime baan
Tot het moment dat hij zelfstandige woonruimte vindt, verblijft hij kort bij twee gezinnen. Hij is zoekende en probeert zonder succes twee opleidingen op het Deltion College. Zijn eerste fulltime baan ziet hij als een project om te kijken hoe dat bij hem past. Het is een baan bij een grote fotostudio waar hij de kans krijgt om door te groeien tot een leidinggevende functie. Moses werkt er anderhalf jaar en gaat in die periode op zichzelf wonen en haalt zijn rijbewijs.
Gezonde isolatie
Toch voelt hij zich niet gelukkig. Hij worstelt nog steeds met zijn verleden en zijn identiteit. Als hij na anderhalf jaar steeds meer moeite heeft met de koers van het bedrijf, gaan de wegen uit elkaar.
,,Ik was mentaal op en voelde dat ik tijd nodig had voor mezelf. Ik was op zoek naar God en trok me terug in mijn huis. Ik kwam in een gezonde isolatie, want ik had alle tijd om na te denken over mijn leven en hoe ik verder wilde.”
Maar als het huurcontract afloopt, laat hij het erop aan komen. ,,Ik liet mijn leven bewust op een dood spoor lopen in de hoop dat ik dichter bij God zou komen. Op het laatste moment hoort hij over de Herberg. Hij kent de locatie, fietste er vaak langs toen hij nog naar Deltion ging en dacht vaak: ,,Wat sneu als je daar terecht komt.”
Maar nu lijkt het hem de verstandigste keus. De Herberg biedt onderdak, bijstandsbehoud, en vanuit daar kan Moses kijken naar de volgende stap om zijn problemen onder ogen te zien.
,,Het begin was heftig. Ik verbleef in een kleine ruimte en er liepen medebewoners met verslavings- en gedragsproblemen waarvoor ik me niet kon afsluiten. Maar al vrij snel lukte het mij contact te maken met anderen en werd het echt gezellig. We hadden een fijne groep. Het eten was goed en ik vond het heerlijk dat ik werd vrijgesteld van mijn financiële sores en sollicitatieverplichtingen. Ik kon nu echt mijn problemen onder ogen zien. Leren om volwassen te worden en eigen keuzes te maken.”
The Blessing
In de tweede maand van zijn verblijf volgt een bijzonder moment dat voor Moses een ommekeer betekent in zijn leven. Aangezien hij al zijn hele leven zoekende is geweest, vraagt Moses aan een medebewoner of hij mee mag naar een kerkdienst van The Blessing Zwolle, een Pinksterkerk in het wijkcentrum in Holtenbroek. Een kerk die hoort bij de Stichting Johan Maasbach Wereldzending. ,,De muziek, het gesproken woord. Alles raakte mij. Ik werd enorm verdrietig, maar blij verdrietig. Hier voelde ik Gods aanwezigheid. Deze kerk voelde als een plek waar ik mijn hart kon uitstorten en God kon leren kennen. Sindsdien heb ik nooit meer een zondagsdienst of een bidstond gemist.”
Afkicken en therapie
Zijn geloof geeft hem houvast en kracht in de therapie die volgt. Moses blijkt problematiek te hebben rond hechting en stress. Hij laat zich op eigen verzoek opnemen in een afkickkliniek van Dimence waar hij naast het stoppen met zijn verslaving ook intensieve therapie krijgt aangeboden. Na drie dagen in de kliniek zweert hij de sigaretten en wiet af. Door de therapiesessies en het lezen in de Bijbel krijgt hij steeds meer antwoorden op levensvragen. Langzaam maar zeker vindt hij zichzelf terug.
Woongroep Stichting Timon
Na deze intensieve periode is Moses klaar om uit te stromen. Via de Herberg woont hij sinds april 2016 in de Zwolse binnenstad in een eigen kamer in de semi-zelfstandige woongroep van Timon, een Christelijke hulporganisatie.
,,Ik woon hier zelfstandig maar wel met gelijkgestemden, dat voelt goed. We eten af en toe samen, doen gezamenlijk klussen en kunnen bij elkaar terecht. Maar ik kan me ook terug trekken als ik dat wil. Deze woonvorm is voor mij een ideale overgang van de Herberg naar volledig zelfstandig wonen.”
Piano spelen
“Daarnaast ben ik me steeds actiever gaan inzetten in de kerk. The Blessing voelt als een tweede thuis en de gemeenteleden zijn mijn tweede familie. De liefde voor muziek is weer opgelaaid en ik speel veel zon- en woensdagen piano tijdens de kerkdiensten. Er is een grote jongerenbeweging met veel activiteiten waaraan ik ook deelneem.”
Bureau Opstart
“Een aantal dagen per week doe ik vrijwilligerswerk voor uitzendbureau Bureau Opstart van het RIBW. Ons doel is cliënten uit de geestelijke gezondheidszorg te ondersteunen om mensen uit hun isolatie te halen of te zorgen dat ze de handen weer uit de mouwen kunnen steken. Wij zoeken werkplekken waar mensen dagbesteding kunnen doen als eerste stap om weer aan het werk te gaan. We leggen contact tussen opdrachtgevers en cliënten. Een verbindende functie met veel vrijheid en ruimte om mee te denken. Wij zijn de schakel om mensen verder te helpen. Als wij het niet doen, doet niemand het en dat is wel een hele leuke uitdaging.”
Drijfveer
,,In een jaar tijd heb ik mijn verslavingen overwonnen, ben twee keer verhuisd en heb nu echt en mooie woonplek. Ik heb mezelf geestelijk gezien steeds beter onder controle. Ik ben zelfs zover dat ik mijn vader heb kunnen vergeven voor wat hij mij en mijn zusje heeft aangedaan. Ik voel bijna geen verdriet meer over het verlies van mijn moeder. Zij heeft een dierbare plek in mijn hart. De relatie met mijn pleegmoeder Ineke is weer helemaal terug en beter dan ooit. Ik ben heel dankbaar voor haar inzet voor mij en ik profiteer nog steeds van haar opvoeding. Ik beschouw haar als mijn moeder. Met mijn zusje Maral is de relatie hartstikke goed. Ik heb mijn leven weer aardig op de rit. Ik woon hier prettig en heb overdag mijn werk in de kerk of bij het RIBW. Dat gaat goed. Maar ik heb nog geen ambities of plannen voor mijn toekomst. God is mijn drijfveer. Jezus is mijn voorbeeld geworden. Hij weet wat goed voor mij is en daar vertrouw ik op. Nu en in de toekomst.”